We worden opgeslokt door de waan van de dag.
Wie is er níet ontzettend druk? Druk zijn lijkt haast wel de nieuwe normaal.
We krijgen net af wat gedaan moet worden. Of net niet… En regelmatig ervaren we dat het leven kort is, dat zomaar voorbij is. Dat we beter níet wachten het goede te doen, te ontsnappen uit de waan van de dag…
De waan van de dag houdt je tegen
“Ik heb geen tijd om te reflecteren, ik heb geen energie om na te denken over mijn idealen. En ik heb al helemaal geen tijd en energie om een andere keuze te maken. ‘Dit’ moet eerst gebeuren…”
Daar zit juist het probleem: we ploeteren door in de hoop op een betere dag. Maar die dag gaat niet vanzelf komen. Daar zal iets voor moeten gebeuren!
“Dat kan niet, ik moet er zijn voor mijn klant, onze cliënt, onze leerling! Ik kan niet zomaar een paar dagen hiervoor inplannen.”
Ik snap dat.
Die waan is niet duurzaam, dat hou je niet altijd vol
Tegelijk geloof ik dat je harde werken niet duurzaam is, niet altijd vol te houden.
Want wat gebeurt er …
- als de werkdruk verder toeneemt en je straks ziek thuis zit?
- en de kwaliteit van je werk afneemt door gebrek aan geld en mankracht?
- je niet meer de kwaliteit kunt leveren die je klant (client/leerling) nodig heeft?
Dan zijn jij én je klant nog veel verder van huis…
Liever ben je dat voor, zorg je dat er NU iets verandert waardoor er vanaf nu gebouwd kan worden aan kwaliteit in plaats van geworsteld in gebrek.
“Als je blijft doen wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg… ”
Veranderen is moeilijk. Daar zijn meters boeken over geschreven….
De meest genoemde tip om toch te veranderen: zet kleine stappen.
Welke kleine stap zet jij vandaag? Hoe stap jij uit de waan van de dag en ga je doen wat je echt wilt?
