Regelmatig wordt een leidinggevende zenuwachtig van ons. Hij denkt dat gelijkwaardig werken betekent dat ie niets meer te zeggen heeft, dat z’n werknemers het overnemen. Anarchie!
In deze blog gaat het over leiderschap in gelijkwaardigheid. Die begrippen lijken elkaar misschien tegen te spreken, maar ze horen juist bij elkaar!
Beste leidinggevende: jij bent belangrijk!
Je hebt een verantwoordelijkheid om je team of zelfs een heel bedrijf te leiden. Je moet ook verantwoording afleggen en je draagt de consequenties voor de dingen die niet goed gaan.
Je hebt kennis van allerlei zaken, van visie en missie tot financiën, van HR tot de persoonlijke problemen van Pietje.
Moet je dat dan zomaar uit handen geven? Wie is in staat dit over te nemen?
Want als je gelijkwaardig gaat werken, dan gaan anderen daarover beslissen… en wat heb jij dan nog te zeggen?
Gelijk vs gelijkwaardig
Bovenstaande vragen berusten op een groot misverstand: alles wat gaat veranderen, zal namelijk pas veranderen als jij ook consent bent (lees in deze blog over besluiten met consent). Je laat jouw inbreng niet los, je hebt niet opeens niks meer te zeggen…
Je gaat het samen doen en in dat samen heb jij óók een gelijkwaardige stem!
Meer gelijkwaardig gaan werken, samen de verantwoordelijkheid dragen, is een organisch proces. We beginnen vandaag en zetten elke dag een stap naar elkaar toe.
Gaandeweg ontdekken we welke verantwoordelijkheid gedeeld kan worden en welke verantwoordelijkheid bij jou moet blijven. Ik beloof je: daar komen jullie wel uit.
Want: de meeste mensen vinden het heerlijk als iemand knopen hakt, als er iemand is met een heldere visie, etcetera.
Het gaat niet om gelijkheid, het gaat om gelijkwaardigheid. En in die gelijkwaardig kunnen we heel ongelijk zijn: jij kunt bijvoorbeeld eindverantwoordelijke blijven en flink geld verdienen, het teamlid vindt het prima om minder verantwoordelijkheid te dragen en minder te verdienen. Onderzoek toonde aan dat als iemand zich gehoord voelt, hij niet meer zijn zin hoeft te krijgen. Dat geeft ontzettend veel ruimte aan de besluitvorming!
Als jij gewoon de baas wilt zijn
Als ik ruimte krijg om dingen uit te leggen, als de leidinggevende ruimte maakt om het te ervaren, dan komt het bijna altijd goed…
Maar, tja, er zijn ook leidinggevenden die gewoon de baas willen zijn.
Vroeger zei ik dan: “dat zijn van die mannetjes die thuis niets te zeggen hebben en daarom op hun werk de boel dicteren.”
Daar geloof ik niet meer in. Ik denk dat juist deze bazen hele kwetsbare personen zijn, vaak onzeker of ze wel gehoord worden.
De uitdaging is om verbinding te vinden met hun diepere drijfveren en verlangens. Soms is me de tijd niet gegeven om die uitdaging aan te gaan. En wat word ik er blij van als ik die dialoog wel aan mag gaan:
Want als de hardste baas ontdekt hoe mooi samenwerken is en als de stilste zwijger ontdekt hoezeer zijn inbreng gewaardeerd wordt…
Als mensen ontdekken dat ze ‘gewoon’ zichzelf mogen zijn, in hun kracht kunnen staan en dan niet eruit geschopt worden…
Dan ben zijn wij blij, daar doen we het voor!
