In een eerdere blog legden we al uit wat het verschil is tussen consent en consensus.
Er ontbrak nog een blog met alleen deze vraag: wat betekent consent eigenlijk?
Laat na vandaag voor eens en altijd duidelijk zijn wat de betekenis van consent is!😎
Een mond vol
Op Wikipedia vond ik een mooie omschrijving:
Consent betekent dus dat je geen beargumenteerd en overwegend bezwaar hebt tegen het nemen van een besluit.
Ik leg hieronder elk van deze begrippen uit.
Ik begin achteraan, omdat je het dan beter zult snappen.
…tegen het nemen van een besluit.
Dit is gelijk het grote verschil met de besluitvorming zoals die meestal gebeurt: bij consent gaat het er niet om dat je het besluit perse heel fijn vindt – dat je voor bent – maar dat je geen bezwaar hebt tegen het voorstel.
Je kunt je voorstellen dat het gebied ‘wat je fijn vindt’ veel kleiner is dan het gebied ‘waar je geen bezwaar tegen hebt.’ “Jij formuleert het zo, ik had het anders gezegd, maar ik heb geen bezwaar tegen jouw voorstel.” Dit geeft veel ruimte aan het besluit, omdat het niet meer perse op mijn manier en met mijn accenten geformuleerd hoeft te zijn.
Vraag dus niet meer of iedereen voor het voorstel is, maar vraag naar de bezwaren, wat er nog tegen is, wat er nog ontbreekt.
Lees hierbij ook de blog ‘Hoe het bezwaar op een voorstel juist een geschenk wordt.’
Bezwaren maken je voorstel altijd beter. Al is het maar omdat het eerdere voorstel blijkbaar nog bezwaarlijk was voor één of meerdere mensen.
We gaan voor de rijkdom van een besluit zonder bezwaren!
…bezwaar…
Een bezwaar is nooit een veto.
Heb je een bezwaar, dan heb je gelijk ook de verantwoordelijkheid dit toe te lichten en een nieuw voorstel te doen.
Hierboven schetste ik al even dat een bezwaar juist een geschenk is, een voorstel beter kan maken. Ik wil je daarom ook uitnodigen er zo naar te kijken. Het is geen tegen, geen afwijzing, maar een verzoek tot verrijking.
Ergens in ons is iets wat graag de winnaar wil zijn. Het kan daarom wat teleurstellend voelen als iemand niet-consent gaat met jouw voorstel. Ik beloof je dat je dit steeds meer als plezier zult gaan ervaren. Want al doende zul je ontdekken dat het voorstel alleen maar beter wordt én jij altijd gehoord zult worden en blijven. Om tot een besluit te komen, zul jij ook consent moeten gaan met het (mogelijk verbeterde) voorstel van de ander.
…en overwegend…
Misschien is dit wel de grootste uitdaging van werken met consent: de afweging hoe zwaar je bezwaar is. Want het kan zijn dat je wel een bezwaar hebt, maar dat het niet zodanig groot is dat je geen uitvoer kunt geven aan het voorstel. Het is niet zodanig bezwaarlijk dat je chagrijnig de ruimte uitloopt en de neiging hebt je verantwoordelijkheid te laten lopen.
Als wij teams voor het eerst kennis laten maken met deze manier van besluitvorming, duurt het vaak behoorlijk lang. Eén van de redenen is dat mensen nog lang bezig zijn met ‘zoveel mogelijk eruit halen voor zichzelf.’ Steeds weer is er een niet-consent op details die later eigenlijk niet overwegend blijken. Ik laat dat vaak gebeuren, om eerst de confrontatie met dat ‘ik ga voor mezelf’ aan te gaan.
Hoe meer ervaring je hebt, hoe vaker je ‘onderuit bent gegaan’ door consent te gaan en achteraf te voelen dat je toch wel wat overwegende bezwaren had… hoe makkelijker het wordt om te bedenken en/of te voelen of je bezwaar overwegend is of niet.
Beargumenteerd…
Het is belangrijk dat jij kunt benoemen wat je bezwaar is. Anders kan de rest er niks mee.
“Het voelt gewoon niet goed.” Die is lastig, want hoe gaan we dan een besluit nemen wat wel goed voelt? Wat heb jij nodig om tot dat gedragen besluit te komen?
Toch kan het zo zijn dat je wel allerlei bezwaren voelt, je lijf protesteert, maar dat je het niet kunt verwoorden. Dan kan het bijvoorbeeld een oplossing zijn om het besluit uit te stellen. Let op: dit kan nooit een verkapt veto zijn. Wat helaas in menig team wel gebeurt: sabotage door ‘het voelt niet goed, dus ik steun dit niet.’
Nee, blijf je verantwoordelijkheid nemen.
“Het voelt niet goed, ik kan nog niet goed verwoorden waarom. Daarom is mijn voorstel dat het volgende week weer op de agenda staat. In tussentijd ga ik zoeken naar … en in gesprek met … om te ontdekken waar mijn bezwaren zitten.”
Het gesprek wat al gevoerd is hoeft niet helemaal over, alles wat al gezegd is hoeft niet nog eens gezegd te worden. De volgende week kan deze persoon dus zijn bezwaren toelichten en kan er waarschijnlijk vrij vlot een besluit genomen worden (omdat al het andere al gezegd was).
Ik weet het, soms kan een besluit niet een week wachten.
Veel wijsheid hoe je daar dan mee om gaat😉
Daar is namelijk geen one-size-fits-all-oplossing voor. Het kan betekenen dat iemand toch consent gaat ondanks de weerstand. Of dat jullie even pauzeren om in een 1-op-1 samen te zoeken naar de bezwaren achter de gevoelens. Of…
Jullie gaan daar – gaandeweg, al oefenend – wel een oplossing voor vinden.
Vertrouw op het proces! Die mindset, dat vertrouwen, betaalt zich altijd uit!
Vleesch noch visch?
Menigeen vraagt me of er bij dergelijke besluitvorming mensen ook blij zijn met de besluiten. Daar vertel ik over in onderstaande video.
Met als bottomline: je zult ontdekken dat ‘de winst voor de groep’ altijd groter zal zijn en voelen dan ‘wat je persoonlijk inleverde.’ En dat is maar goed ook, want altijd alles op jouw manier zou voor niemand goed zijn. Toch?
Hoe dan?
In de blog ‘Een gedragen besluit nemen in 5 stappen‘ leg ik stap voor stap uit hoe je een besluit consent neemt.
Wil je meer tips, doe dan mee met ons webinar. Meer informatie over het webinar vind je via deze link >>
Over dat webinar zei deelnemer Sophie het volgende: “Het geeft je in een korte tijd veel zinnige inzichten. Iets om morgen gelijk mee aan de slag te gaan. Zijn enthousiasme werkt aanstekelijk!” Welkom!
