We komen het veel tegen: mensen die, vaak onuitgesproken, zorgen voor hun collega.
Bijvoorbeeld dat je in een vergadering iets zegt, omdat je collega het niet zegt en jij weet dat het wel belangrijk is voor hem. Of dat je zelfs stevig tegen iemand ingaat, omdat een collega in het gedrang komt en niet voor zichzelf op kan/wil komen. Terwijl jij zelf het eigenlijk helemaal niet zo stevig vindt…
We komen ook mensen tegen die schijt lijken te hebben aan hun collega’s. Zij zorgen goed voor zichzelf en hebben geen oog voor hun collega’s. En kunnen dan na een vergadering nog zeggen dat het een goede vergadering was.
Het zorgen voor elkaar én het juist niet zorgen voor elkaar komen veel voor en leiden tot veel miscommunicatie en ineffectiviteit in teams.
Het kan ook anders.
Zonder te hoeven zorgen voor elkaar tóch goed voor elkaar zorgen…
Zorgen voor = afstemmen
Ik ken het, het willen zorgen voor de ander. Ik wil graag dat anderen zich op hun gemak voelen, gehoord worden. Ik heb het ook veel gedaan.
Vaak zat ik goed, bood ik precies wat de ander nodig had.🤪
Zonder gekheid: natuurlijk zat ik regelmatig goed, maar ook vaak zat ik ‘mis’, bleek mijn zorg helemaal niet wat de ander nodig had.
Wat bij mij nog vaker gebeurde is dat ik niet eens doorhad dat de ander wat nodig had en ik daar vervolgens wel de verantwoordelijkheid voor kreeg. Of op z’n minst voelde.
“Kak, je had iets nodig, ik had dat door moeten hebben en ik had het niet…”
Want ik ben jou niet.
En hoe kan ik precies weten wat je nodig hebt?
En ook: jij kent mij niet, jouw zorg voor mij past regelmatig helemaal niet bij wat ik nodig heb.
Grote opluchting
Het was een grote opluchting voor mij toen ik niet meer voor de ander ging zorgen én de ander alle ruimte bood voor zichzelf te zorgen.
Want nu heeft de ander alle ruimte om te zeggen wat hij nodig heeft.
En ik heb alle ruimte om ja of nee te zeggen.
Ook heb ik alle ruimte om de zorg/hulp te vragen die ik nodig heb.
En als ik het dan krijg, is het ook precies wat ik nodig had.
Er is dus aansluiting van mij op jouw behoeften en van jou op mijn behoeften.
Geen miscommunicatie meer.
Geen verwijten omdat ik niet doorhad dat je zorg nodig had.
Geen vervelend gevoel als jij voor mij gaat zorgen op een manier die ik niet wil.
Zo is er openheid en eerlijkheid. Kwetsbaarheid ook.
Wat enorm bijdraagt aan de onderlinge verbindingen én effectiviteit van mijn samenwerkingen.
Leven lang leren (de blijvende valkuil?)
Als iemand zorg miste in de samenwerking met mij, kan ik nog steeds in schaamte schieten: “ik had voor die persoon moeten zorgen.” En nog steeds merk ik bij mezelf dat ik iets zeg voor de ander, helemaal niet omdat ik het zelf vind.
Ik denk dat het een leven lang leren is.
Vandaag heeft genoeg aan zichzelf, dus vandaag zorg ik voor jou door jou goed voor jezelf te laten zorgen.
En als je dan zorg gemist hebt, dan wil ik je inspireren dat als signaal te zien, als kans om jezelf te laten kennen: “dit is wat ik nodig heb, wil jij me dat geven?”
Dan ben ik vrij om ja of nee te antwoorden.
En als ik ja zeg en voor jou ga zorgen, weet ik dat het is wat jij nodig hebt.
Dan zijn we verbonden, jij en ik, jouw gevraagde zorg en mijn gegeven zorg.
“Dat is toch onnatuurlijk?” (over verantwoordelijkheid)
Het kan wat onecht voelen. “Want in mijn eerste opwelling wil ik spontaan zorg kunnen bieden! Moet mijn intuïtie en liefde dan op slot, omdat die ander het misschien anders wil?”
Neen, geenszins!😄
Realiseer dat als je inderdaad wilt zorgen voor de ander, dat het dan belangrijk is om te weten of het daadwerkelijk is wat de ander nodig heeft.
Je hoeft niet te wachten tot de ander om zorg vraagt, je kunt benoemen wat je ziet en vragen aan die persoon of hij/zij inderdaad hulp nodig heeft.
“Ik zie je tranen en wil je graag troost bieden door een arm om je heen te slaan. Wil je dat?”
Het is een kleine interventie.
Met grote gevolgen!
Grote gevolgen (niet meer denken voor de ander)
Want vaak wil iemand helemaal geen arm om zich heen!
Vaak wil degene die huilt dat het overleg doorgaat en hij/zij even de tijd krijgt het voor zichzelf te verwerken.
En misschien zijn de gevolgen op lange termijn nog wel groter: want als iedereen leert goed voor zichzelf te zorgen, zijn eigen wensen kenbaar te maken, hoef ik het niet meer te doen.
Zo wordt je ontslagen van de zorg voor de ander.
Oef, dat lucht op. Je hoeft niet meer te denken voor de ander, je hoeft niet meer je eigen verhaal op de ander te projecteren.
Je mag stil gaan/blijven staan bij wat jij nodig hebt.
En vertrouwen dat die ander voor zichzelf zorgt, alle ruimte heeft om voor zichzelf te zorgen.
Dat maakt samenwerken ook een stuk effectiever. Want zorgen voor elkaar kost een hoop tijd, de miscommunicatie die daarbij optreedt kost een hoop tijd én het niet goed zorgen voor jezelf kost een hoop tijd (als je na de vergadering merkt dat je vooral met anderen bezig was en je zelf nog niet tot je recht kwam…).
Conclusie
Dus zeg wat je wil zeggen.
En luister naar wat de ander wil zeggen.
En zoek zo het beste voor iedereen.
Zorg goed voor jezelf.
En biedt de ander alle ruimte om goed voor zichzelf te zorgen.
Zoek zo het beste voor iedereen.
Zo is er een stuk minder miscommunicatie.
Zo is er een stuk meer effectiviteit.
“Ok, maar als de ander wel verwacht dat ik voor hem/haar ga zorgen…?”
Tip: als je zo gaat samenwerken, vertel het dan aan je collega’s.
Want wellicht doorbreek je patronen die er al lang zijn.
Dan nog kan het gebeuren dat een collega jou verwijt dat je niet op zijn/haar zorg insprong.
Je kunt dan voor de snelle oplossing gaan, sorry zeggen en alsnog gaan zorgen voor de ander.
Ik adviseer je andere oplossing, een duurzame oplossing: ga alsnog niet zorgen voor de ander en gebruik deze situatie om samen te groeien in ‘als we samen zorgen dat iedereen goed voor zichzelf kan zorgen, dan wordt er voor iedereen goed gezorgd.’
Leg je collega uit waarom je niet langer voor hem gaat zorgen, júist om wel goed voor hem te zorgen. Want als iedereen goed voor zichzelf zorgt én we zoeken samen het beste voor iedereen, dan wordt er écht voor iedereen goed gezorgd.
Het kan even duren, maar je zult merken dat het zo steeds meer normaal zal worden in jullie samenwerking. Nieuwe dingen hebben tijd nodig…
Succes, wijsheid, plezier wens ik je!
